Cildin dış etkenler veya cerrahi müdahaleler sonucu bütünlüğünün bozulması, yaralanmalara yol açar. Bu yaralar, yaranın türüne, çevrenin hijyenine ve kişinin bağışıklık sistemine bağlı olarak çeşitli enfeksiyonlara açık hale gelir. Enfeksiyonlara bakteriler, virüsler ve mantarlar neden olabilir. Bu tür enfeksiyonların belirgin özellikleri arasında yara çevresinde kızarıklık, şişme, doku bozulması ve ileri aşamalarda doku ölümü bulunur.

Yüzeysel deri enfeksiyonları, derinin dış katmanında meydana gelir. Ancak bazı ilerlemiş durumlarda subkutan katmana kadar ilerleyebilir. Genellikle havada yayılmış bakteriler bu enfeksiyonlara neden olur. Daha derin enfeksiyonlarda, az oksijenli ortamlarda çoğalabilen bakteriler de enfeksiyona sebep olabilir. Bazı durumlarda antibiyotiğe dayanıklı bakteriler bu enfeksiyonları tetikleyebilir, bu da tedaviyi zorlaştırır.

Isırıklar genellikle kedi ve köpekler tarafından oluşturulur. Bu durumda hayvanın ağzındaki bakteri türleri enfeksiyona neden olabilir ve enfeksiyonun şiddetini belirler. Isırık olaylarında, ısırılan kişiye oksijene ihtiyaç duyan ve duymayan birçok bakteri türü bulaşabilir. En önemli risk faktörü kuduz mikrobudur, diğer durumlarda tedavi genellikle kolaydır.

Travma, trafik kazaları, yanıklar, delici ve kesici alet yaralanmaları ve ateşli silahlarla meydana gelen yaralanmalar sonucu oluşan geniş bir doku tabakasını etkileyen durumlardır. Travma enfeksiyonları, yaranın büyüklüğüne, çevredeki bakterilere ve hastanın bağışıklık sistemine bağlı olarak değişir. Trafik kazaları gibi durumlarda yaranın kirlenmesi ve yanmalar, enfeksiyon riskini artırır. Derin delik yaralarında en tehlikeli durum tetanostur. Ülkemizde tetanos aşısının yaygın olması nedeniyle nadir görülür.

Cerrahi işlemler sonrası oluşan yaralarda en çok enfeksiyon riski, yaranın bulunduğu doku ve mide, bağırsak florasında görülür. Bu mikroplar, iyileşme sürecinde çevreden alınabileceği gibi, operasyon sırasında hastanede bulunan mikroplar nedeniyle de oluşabilir. Hastanede kapılan MRSA türü bakterilerin oluşturduğu enfeksiyonlar, antibiyotiğe yüksek direnç gösterdiğinden tedavisi oldukça zordur.

Yanıklar, alev kaynakları, sıcak sıvılar, elektrik, kimyasal maddeler, güneş ışınları ve radyasyon gibi nedenlerden kaynaklanabilir. Birinci derece yanıklar genellikle risk içermeyen, derinin üst tabakasını etkileyen yanıklardır. İkinci derece yanıklarda yanık alt dokulara işler. Üçüncü derece yanıklar ise tüm deri katmanlarını geçer ve alt dokularda da hasara neden olur. Yanık yaraları aslında steril yaralardır. Ancak yanık olayından sonra dokuların ölmesi nedeniyle hızla kolonileşme görülebilir. Ayrıca yanıklardan sonra deri korumasız kalacağından mikroplara karşı hassas hale gelir. Bu tip yaralarda ilk önce bakteriyel enfeksiyonlar görülür. Eğer bu bakteriyel hareket antibiyotikle önlenemezse, akabinde mantar ve viral enfeksiyonlar da oluşabilir.